Дар ин оила чй гуна муносибатхои бузург хукмрон аст, боварй ва ёрии хамдигарии хочагй якбора хис карда мешавад. Падар шикоят кард, ки вохӯрии муҳим дорад ва аз он нигарон аст, духтар тасмим гирифт, ки барои рафъи фишори ӯ кумак кунад, то дар вохӯрӣ бештар эътимод дошта бошад. Тарзи ривоҷи ҳодисаҳо ман дарҳол ба хулосае омадам, ки онҳо бори аввал нест, ки чунин кореро анҷом медоданд. Позаи 69-ум дар охир танҳо пайвандҳо ва ҳамоҳангии оиларо мустаҳкам мекунад.
Чӣ як бача омода нишон дод, нест, вақт ба хомӯш шим худ, ва аллакай як хурӯс оид ба пур нест. Хуб, дӯстдухтари ҷавон албатта зебо ҳастанд, маҳз ҳамин тавр ва бояд амиқтар кашида шаванд. Ҳамзамон, алоқаи ҷинсӣ мунтазам кофӣ набуд ва ҷавонон тасмим гирифтанд, ки харони худро васеъ кунанд ва алоқаи ҷинсӣ бо аналӣ кунанд.
Вай бисёр нахӯд хӯрд!